Ugchelen - Om de Kei "KERSTMIS 1993"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 4. Uit De Bron van woensdag 15 december 1993, 30^e jaargang nummer 22.

KERSTMIS 1993.
De winter is vroeg begonnen: het is alweer 2 maanden geleden, dat het wat kil in huis werd en de centrale verwarming maar een graadje opgeschroefd werd. Ik kijk naar buiten en zie, dat de kat van de buren iets in de tuin aan het fabriceren is. Daarover heb ik met de buren al eens geredetwist. Zij zeggen, dat ik zelf maar eens een kat moet nemen, dan praat je wel anders. Nu vind ik, dat er al genoeg katten zijn in Nederland. In landen langs de Middellandse zee hebben ze katten bij huis; niet in huis. Dat moesten ze hier ook maar invoeren, daar krijgen ze geen ruzie met de eigenaar, want die is er gewoon niet. De katten hebben er zelf toch niets over te zeggen. Wij noemen ze dan zwerfkatten, maar daar is dat gewoon.
Het is eigenlijk net zoals bij asielzoekers; die hebben ook niets te zeggen over hun eigen omgeving en hebben ook geen baas.
De baas, waarvoor ze gevlucht zijn, geeft hun geen onderdak meer. Ze zijn dus (toevallig) bij ons bij huis. De gemeente zoekt plaats voor hen. Zou er in Ugchelen plaats voor hen zijn? Zoals dat bijvoorbeeld in Beekbergen is geregeld. In Beekbergen is een onderkomen voor deze "gasten"; een herberg. U voelt zeker al, waar ik naar toe wil: zou

er in Ugchelen een herberg te vinden zijn? Dan kijk ik weer om me heen: is dat even een moeilijke opgave, wie gaat er nu naar de gemeente om te zeggen: bij mij of naast mij is een heel geschikte plek voor asielzoekers. Zelf kan je het misschien wel opbrengen, maar wat zullen de buren wel zeggen als ze er achter komen, dat jij. , nee, daar moet ik niet aan denken; dan is er gelijk Joegoslavië in het klein. Dan is het maar goed, dat we een gemeente hebben, die ver van ons bed daarover moet beslissen. Dan kunnen we gewoon normaal protesteren en arglistige zaken bedenken, waarom deze mensen toevallig niet naast jou kunnen. Dat doen we gewoon. Zo doen we en zo deden we. We gaan dan gewoon naar de kerk en vieren Kerstmis 1993.
En we zeggen tegen elkaar: wat is het ongewoon koud hè? En we schroeven gewoon de centrale verwarming wat hoger; we geven gewoon wat extra voor die arme mensen in de kou, zoals we die gisteren in het T.V.-journaal zagen en we zeggen hooguit gewoon, dat het zo jammer is, dat we in Ugchelen geen asielzoekers kunnen herbergen.
Zo zijn wij immers gewoon? Oók in Ugchelen.
Zalig kerstfeest!

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".