  |
Om
 de Kei
|
Om de Kei nummer: 9. Uit De Bron van woensdag 9 maart 1994, 31e jaargang nummer 5. | |
|
|
VOGELVLUCHT. Hebt u ook wel eens het verlangen, iemand anders te willen zijn? Daarbij komt het verlangen, dat mensen - denk maar aan het verhaal van de Japanse steenhouwer - steeds maar uit willen stijgen naar een hoger iets. Uiteindelijk komt dan de wens naar voren, om toch maar weer jezelf te mogen zijn. Zo bewonder ik altijd de mussen, die ongestoord door mijn tuin hippen en als de kat van de buren zijn aanwezigheid heeft verraden, vliegen ze eenvoudig naar een andere tuin. Als ik mus was, zou ik onderwijl ook eens kijken naar wat de mensen in Ugchelen aan het doen waren. De warme bakkers, de supermarkt-mensen en de mensen in de wasserij. Want dat weet ik namelijk niet. Ik ben erg nieuwsgierig van aard (waarom zou ik er omheen draaien) en ik zou best eens in de tuin van de culinaire vleesadviseur willen hippen, om daar naar binnen te gluren. Of bij de beste tweewieler-specialist van Ugchelen, dat lijkt mij ook leuk. Als ze dan in de gaten krijgen, dat ik ongeneerd naar binnen gluur, vlieg ik gewoon op. En als ik dan hoog vlieg, zie ik Ugchelen liggen, zo tegen Apeldoorn aangevleid, net alsof ze de warmte zoekt van de grote(re) stad. Iets minder in het groen dan vroeger, maar wèl gezond. Want zieke bomen, daar houdt de plantsoenenbaas niet van. Die worden onmiddellijk omgezaagd. Een boomchirurg van de oude stempel, zoals indertijd de plantsoenenbaas in het radioprogramma van meneer Dikvoormekaar (André van Duin). Hij zou in dat programma precies passen: |
alle bomen zijn in het ziekenfonds. "O, is die boom ziek? Omhakken dan maar!" Vooral als ze een beetje in de weg staan, of als de wortels de stoep een beetje opwippen; dan komt het prachtig uit, dat de boom "ziek is". Daar komt nog bij, dat àls de gemeente tot herplanting overgaat, we wèl 25 jaar moeten wachten, voordat er weer een behoorlijke gezonde boom terug is. Onze kinderen moeten dan maar beoordelen, wat er nu is misgegaan. Volgens mij leven mussen korter dan mensen, dus die kindermussen maken het helemaal niet meer mee. Trouwens, sommige ouders hebben niet veel tijd om fatsoenlijke nesten te maken. Als die bijvoorbeeld net hun nieuwe woning hebben ingericht en dat dan de plantsoenenbaas en in zijn kielzog mensen met een motorzaag de hoek omkomen! Ik moet er niet aan denken. Er zijn ook leuke dingen in het vogelleven te bedenken. Een vogeltje kan ongehinderd grenzen passeren, zonder een legitimatie op zak te hebben. Zo zijn er geen formaliteiten nodig om ongeneerd je snavel te slijpen op de vensterbank van de werkkamer van onze nieuwe burgemeester; niemand vraagt immers naar een pasje en hij vindt je misschien nog wel aardig ook. Hij kan toch niet zien, of je uit Ugchelen komt gevlogen? Maar ik ben nu eenmaal als mens geboren en dan kun je wel eens daarover fantaseren, maar als ik echt een vogeltje was geweest, dan had u nooit dit stukje kunnen lezen. "Uwe Kijker" |
|
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad "DE BRON".
Copyright © 1996 - Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen |