HOME


Gastenboek
Om Ugchelse Kei de Kei 

Om de Kei nummer: 53. Uit De Bron van woensdag 13 maart 1996, 33e jaargang nummer 5.

Vorige Index Volgende
URGENT.
Sommige dingen zijn moeilijk over te brengen. Dit bedoel ik niet letterlijk, want het moet voor ieder persoonlijk duidelijk zijn hoeveel men kan torsen en daarbij een voorwerp van de ene plek naar de andere te brengen. Soms gaat het dan nog wel eens mis; dan heeft men zich vertild. Maar in dit geval gaat het over het overbrengen, het ter kennis brengen van gedachten en mededelingen via de krant, of via een huis-aan-huisblad.
Zo proberen de adverteerders ook via De Bron hun waren aan de man (of vrouw) te brengen. Zij hebben daarbij een doelgroep op het oog. In de Bron gaat het om de mensen in Ugchelen en als men in een Apeldoorns blad adverteert, dan is de doelgroep groter en zo kan men ook landelijk of zelfs internationaal adverteren. Sommige advertenties vind ik een beetje overbodig. Als onze culinair adviseur zou adverteren, dat het woensdag gehaktdag is, bijvoorbeeld. Dat weet hij ook en daarom zal hij gerichter melden, dat het gehakt op woensdag in de aanbieding is en hoe voordelig men uit is, om juist dan bij hem op die dag gehakt te komen kopen.
Deze gedachten gaan dan door mij heen, wanneer ik een advertentie zie van ons nutsbedrijf over het zuiniger omgaan met energie. Terwijl ze mensen laten voetballen in shirtjes, waarbij de Nuon wordt aangeprezen. Net alsof men bij een concurrerend bedrijf goedkopere energie kan bekomen. Onzinnige reclame dus. Die boodschap komt niet over; eerder het tegendeel; door deze reclame wordt de energie duurder gemaakt en is er minder opbrengst,

omdat door het adverteren de mensen (misschien) zuiniger gaan stoken. Althans, dat wordt geprobeerd, maar met deze winter lukt dat niet zo erg.
Wat heeft dit allemaal met Ugchelen te maken, zult u zeggen. Wel, sommige advertenties vind ik onzin. Zo'n onzinnige advertentie vind ik de kennisgeving van de Provincie Gelderland over het voornemen om aan de Ugchelsegrensweg 13 de bodem te gaan saneren.
Daar hebben de Gedeputeerde Staten op 26 januari 1996 melding van gekregen. Dat is ook vlot, zeg. Dat wisten we nog niet. Maar het is een niet-urgent geval, staat erbij. Volgens de wet moet je het voornemen om de bodem te saneren ter kennis brengen aan de bevolking en dat doet de Provincie dan ook.
Nu is er al jaren over dit terrein van Brink aan de bel getrokken, ook bij de Provincie. Lees de verslagen van de Dorpsraad en de vorige Dorpsraad en de vorige en misschien wel de daaraan voorgaande er maar op na. Toen ging het om de nieuwbouw van een bejaardenhuis, pardon, verzorgingshuis. Het was urgent, tenminste, dat dacht men. Mijnheer Brink had echter geen haast. Want mijn zure constatering is, dat de niet-urgente bodemsanering wel kon wachten op een ontwikkelaar, die dure huizen kan laten bouwen in ons dorp. Dat levert immers veel meer op dan een verzorgingshuis? Het gekke is, dat je dat via een advertentie van een instelling, waar wij allemaal aan meebetalen, aan de weet komt. Dit heeft wel met Ugchelen te maken.

"Uwe Kijker"
Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".

Vorige Index Volgende

Copyright © 1996 -
Uwe Kijker / DE BRON / Gert Woutersen