Ugchelen - Om de Kei "TRAGEDIE"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 108. Uit De Bron van woensdag 23 september 1998 - 35e jaargang nr. 16

TRAGEDIE.
Ugchelen maakt geschiedenis. Ik heb het artikel gelezen over een tragedie op de heide, die zich ruim tweehonderd jaar geleden, in de tijd van Napoleon, in de winterse kou van januari 1795 zou hebben afgespeeld. De geallieerde legers waren zich aan het terugtrekken, omdat Napoleon ze had verslagen. Daarbij zouden honderden Duitse(!) soldaten zijn doodgevroren op een plek tussen Ugchelen en Beekbergen. Ergens tussen Bruggelen en Heidehof. Misschien heeft de grafheuvel, aan de andere kant van de A1 bij Randerode er wel mee te maken. Aan de grote hoeveelheid bramen, die alleen goed op kalkrijke gronden gedijen, zou men het kunnen afleiden. Dat er zoveel kalk in de grond zit, zou komen omdat er zoveel mensen en dieren liggen begraven. Het is alleen raar, dat toen de A1 aangelegd werd en dit hele bewuste gebied werd doorgraven, men niets heeft gemerkt van één of ander massagraf en dat er toen niet een aantal knekels tevoorschijn zijn gekomen. Wellicht speelde de tragedie zich nog iets verder af: bijvoorbeeld op de toenmalige hei, meer in de richting van Hoenderloo. Er gingen toen een heleboel dingen verkeerd en met de plaatsaanduiding kan ook wel eens iets misgegaan zijn. Bij de slag om de brug bij Arnhem liepen immers ook heel veel zaken mis. Daarbij komt nog, dat de berichtgeving van dien aard was, dat er niet zo snel gereageerd kon worden op rampberichten. De oorzaak, dat die soldaten zijn omgekomen was, dat zij erge honger leden en ook, omdat het op dat moment bitter koud was.

Zelfs voor hun paarden was er geen voedsel te vinden op de die kale, troosteloze en ondergesneeuwde heide. Even snel wat halen bij de supermarkt en de dierenwinkel was er in die dagen nog niet bij en lekker warme slaapzakken waren nog niet uitgevonden. Toen woonden er namelijk nog niet zoveel mensen in deze buurt, maar het verhaal maakt in mij wel een herinnering wakker over het Canadese leger, dat ook langs Ugchelen trok, maar dan in omgekeerde richting. Ik denk, dat de Canadezen niet waren omgekomen van de honger en koude, als de situatie vergelijkbaar was geweest. Toen in 1945 was er in Ugchelen ook nog geen C1000 of Komart te vinden, maar zij waren wèl goed voorzien van materieel en proviand. Want welke oudere uit die tijd herinnert zich niet de blikken met de Welfare biscuits? Daarbij komt, dat het niet alleen de Ugchelense bevolking was, die hier woonde; er waren immers ook Arnhemmers ingekwartierd en bovendien niet te vergeten de onderduikers. Dus mensen genoeg in deze omgeving! Trouwens, Ugchelen schijnt sinds het eind van de vorige eeuw een enorme bevolkingsexplosie gekend te hebben. Er waren hier ten tijde van de ramp in 1795 maar een paar verspreide boerderijen te vinden en in de vorige eeuw woonden in Ugchelen ongeveer 630 mensen, tegen nu pakweg het tienvoudige. Zouden we dan over honderd jaar 63 duizend inwoners tellen? Waar zouden die dan wonen? Welke tragedie staat ons nog te wachten?

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".