Ugchelen - Om de Kei "BRUID"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 144. Uit De Bron van woensdag 19 april 2000, 37^e jaargang nummer 8.

BRUID.
Vorig jaar heb ik reeds in deze rubriek het feit gememoreerd, dat het dit jaar wellicht de laatste keer zou zijn, dat Canadese veteranen naar Ugchelen zouden komen. Wij, Ugchelenaren, zijn er trots op deze mensen opnieuw in ons dorp te kunnen ontvangen. Het feestprogramma heeft in Ugchelen al op 17 april een aanvang genomen. Eerst gedenken wij de Ugchelenaren, die de zwaarst mogelijke tol betaald hebben met hun leven. Onder andere met een jaarlijkse herdenking bij de Kei, waarbij de leerlingen van De Steenbeek hun inbreng hebben. Daarbij wordt niet alleen de tweede wereldoorlog gememoreerd, maar ook alle geweld om ons heen en oorlogshandelingen over de hele wereld. Onwillekeurig dringt zich dan de vraag op, of de mensheid het ooit afleert geweld te gebruiken.
Ugchelen gaat zich dus opmaken voor de feestelijkheden. Het is net als bij een bruiloft; de straten worden "groen" versierd en geloof me, elk straatje zal niet onder willen doen voor de ander. Ugchelen is het oorlogsbruidje en de bruidegom de Canadese veteranen. Zij worden door ons verwend op het 55-jarig huwelijksfeest, dat zijn hoogtepunt zal vinden in de optocht op 5 mei. We zijn er verschrikkelijk druk mee. Niet het minst is een commissie van Ugchelens Belang hard bezig geweest onder het motto van "Rats, Kuch en Bonen" een feestelijk programma op te stellen, dat klinkt als een klok. Nu heb ik niet zo veel problemen met de kuch, het soldatenbrood en de bonen, maar wat is rats? Ik zal niet in de rats zitten over

de uitdrukking als zodanig, maar bekend is, dat hier het soldatendiner wordt bedoeld. Een stamppot van allerlei soorten groenten en aardappelen. Hoe langer men hierover gaat nadenken, des te vreemder klinkt het. Want wat is soldatenvoedsel. Eten alleen soldaten dat en is het wel de goede kost voor een bruiloftsdiner als we er hier een zootje van gaan maken. Ik ben benieuwd.
Ik lees echter ook, dat men het in Ugchelen een beetje laat afweten op het gebied van het onderbrengen van veteranen in gastgezinnen. Ik vind het niet alleen jammer, dat er zo weinig veteranen in ons dorp komen, maar ook een beetje beschamend. Zij hebben er 55 jaar geleden toch maar voor gezorgd, dat u nu dit epistel kunt lezen. Want was dat niet gebeurd en hadden ze dat niet gedaan... ik moet er niet aan denken!
Ugchelen is mede een beetje negatief in het nieuws gekomen door het bekladden van een speelhuisje met een hakenkruis. Deze graffiti temperen de feestvreugde van de komende dagen en geeft weer, dat de daders te weinig lering hebben getrokken uit wat er in het verleden heeft plaats gevonden. Het is ook erg moeilijk je nu voor te stellen, dat 55 jaar geleden zo'n daad soms de doodstraf kon betekenen. Als je nu voor zoiets zou worden opgepakt, zou het hooguit betekenen, dat je het er misschien ook weer moet afpoetsen.
Voor de bruid hangen we nu de vlag uit waarop aan het eind van de tweede wereldoorlog nog werd geschoten!

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".