Ugchelen - Om de Kei "TUINEN"

	Om de Kei
Om de Kei nummer: 161. Uit De Bron van woensdag 14 februari 2001, 38^e jaargang nummer 3.

TUINEN.
Sommige mensen in Ugchelen zijn erg creatief met de inrichting van hun tuin. Met name bedoel ik hiermee de voortuin, want de achtertuin is, ook in de winter, meestal onzichtbaar. Nu het er toch op begint te lijken, dat de lente er weer aankomt, zie ik hier en daar waarachtig weer bloemetjes voorzichtig naar buiten gluren. Veel tuinen zijn voor de winter "winterklaar" gemaakt en men kan duidelijk zien, wat de mensen van plan zijn. Dat wil zeggen, dat ze van tevoren weten, welke bloemen en welke planten waar moeten groeien. Bij sommige tuinen is dat niet zo duidelijk en groeit alles in het wilde weg. In deze wintertijd valt het mij dan op, dat de struiken weelderig over het trottoir groeien. Zelfs zodanig, dat men er zich niet op een normale manier langs kan bewegen. Dat dit zeer hinderlijk kan zijn voor mensen in een invalidenwagen, vooral bij nat weer, moge duidelijk zijn. Als er toch bekeuringen worden uitgedeeld voor het parkeren op de stoep, omdat het hinderlijk is voor de wandelaars, of eenvoudig, omdat het niet mag, dan is de overgroeiing volgens mij ook een overtreding. Misschien kan oom agent Buitenhuis daar ook eens naar kijken...
Bij een bepaalde tuin valt het mij op, dat men er al meer dan een jaar bezig is met de herinrichting. Het is een gewone voortuin, met slechts één boom. Deze boom is echter zo dominant aanwezig, dat er eigenlijk met de hele tuin verder niet veel valt te beginnen. Toch zijn die mensen er heel creatief mee bezig. Zij hebben om de stam van de boom een

bankje geplaatst, zodat men, net als in een park, in de schaduw rustig naar de spelende kinderen kan kijken.
Kom ik weer eens even terug op de tuin met het varken. Als het varken niet zo roze was, zou het aangezien kunnen worden voor een echt truffelvarken. Afgezien daarvan, zal daar niemand intuinen, want het staat er zo roerloos, dat je al gauw doorhebt, dat het geen echt varken is. Ik heb nog niet de moed gehad om op het naambordje te kijken, hoe die mensen heten. Als hun naam Varkenvisser zou zijn, had men het varken beter in een vijver kunnen laten zwemmen.
Soms laat men in een tuin een ooievaar plaatsen, of iets anders voor een speciale gelegenheid. Zoals alweer een tijdje geleden, toen aan de Hoenderloseweg een reusachtige kerel was verrezen met een enorme langspeelplaat voor zijn buik. Dat was ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van een niet onverdienstelijke "Muziekkant", wiens tuin met deze pop was opgetuigd.
Toch is het een idee. Zo bedenk ik, als men nu eens levensgrote afbeeldingen van geüniformeerde dienaren der Heilige Hermandad bij de heg van tuinen, die aan de invalswegen van Ugchelen liggen, zou plaatsen? Dan zouden de automobilisten, die met grote snelheid Ugchelen naderen, er misschien intuinen en hun snelheid matigen.
Of zouden ze het aan redelijkheid grenzende vermoeden hebben, dat de politie in Ugchelen geen snelheid meer controleert wegens gebrek aan menskracht?
Uwe Kijker.

"Uwe Kijker"

Deze tekst wordt elke veertien dagen met toestemming overgenomen uit het Ugchelense Kerk- en Nieuwsblad
"DE BRON".